Terwijl ik dit schrijf is het vliegseizoen bijna voorbij en kunnen we de duivenrui volop ondersteunen.

In deze tijd is een goede leverfunctie belangrijk en daarom krijgen mijn duiven deze maand de Bony Basic-T. Het is een tinctuur gemaakt van 23 kruiden die reinigend werkt en de lever ondersteunt. Daarnaast wordt Bony Bonichol regelmatig aangetroffen in drinkwater. Alles bij elkaar genomen is deze procedure voldoende om de duiven goed door de rui te helpen en een mooi nieuw verenkleed te geven.

straling
Ik heb hier al eerder informatie over verstrekt, maar de kwestie blijft actueel en kan in toenemende mate actueel worden nu 5G in Nederland op 10 juli is verhoogd van 2100 MHz naar 3500 MHz. Uiteindelijk moeten we naar 26.000 MHz zodra 6G in gebruik is.

Ook dit jaar waren de verliezen bij de jonge duiven enorm. Veel kwekers hadden er last van dat een (groot) deel van de jonge duiven niet terugkeerde naar het hok. Er zijn verhalen van fokkers uit het noorden van het land die met ruim 250 jonge duiven begonnen en twee weken geleden nog 69 over hadden.

Niet normaal.

In het verleden, en ik heb het over vóór 2008, kweekten ze 100 jonge duiven en bleven er 80 over. Nu zijn er 100 gekweekt en uiteindelijk zijn er nog 20 over. Sindsdien zijn de verliezen onder de jongens gestaag toegenomen.

Natuurlijk heb ik, net als alle andere dierenartsen, in eerste instantie gezocht naar oorzaken van de verliezen. Er is ook. Als oorzaak van aanzienlijke verliezen kunnen we bijvoorbeeld een herpesinfectie of een pestkopinfectie noemen, maar ook het ornithosecomplex of ernstige trichomoniasis. Veel ‘goede’ fokkers zeiden destijds dat degenen die veel jongen verloren hadden, duidelijk niet goed voor hun jongen zorgden. In sommige gevallen kan dit een rol spelen, maar ik vond het meestal te gemakkelijk. Maar nu treft het ook de fokkers die dit vroeger zelf zeiden. De oorzaak ligt dus deels ergens anders.

Wat ik nu schrijf is een persoonlijke mening en er zullen veel fokkers zijn die dit rechtstreeks naar het rijk van de fabels willen verbannen. Dat is toegestaan. Iedereen heeft recht op zijn mening.

Dat hoorde ik een paar jaar geleden van een Duitse fokker. Hij vond mijn mening onzin omdat hij een duivenliefhebber kende die twee zendmasten in de buurt had en toch heel goed met zijn duiven speelde. Vorig jaar kwam deze fokker weer bij mij langs en nog voordat hij binnenkwam zei hij dat er “iets” waar moest zijn aan mijn verhaal. Hij vertelde me dat hij zijn ongeveer negentig jonge duiven jarenlang op een heuvel had achtergelaten, hen vervolgens had gevolgd terwijl ze door de vallei vlogen, hen vervolgens de volgende heuvel had zien oversteken, en toen waren ze bijna thuis. Dit ging jaren goed, maar vorig jaar ging het helemaal mis. De duiven vlogen zoals gewoonlijk het dal in, maar op een gegeven moment leken ze tegen een muur aan te vliegen. Sommigen van hen bewogen naar links en anderen naar rechts, en sommigen landden op de daken en bleven daar ongeveer 20 minuten. Toen vlogen ze laag bij de grond over de heuvel. ‘Weet je wat er veranderd is?’ zei hij. Op de volgende heuvel hadden ze een 5G-mast neergezet. Vervolgens vertelde hij mij dat hij die dag geen noemenswaardig aantal van zijn duiven meer had gezien.

Toeval? Of is er meer aan de hand dan dat?

Ongeveer 7 jaar geleden kocht ik een professionele EMF-meter. Duitse ingenieurs stellen dat een waarde boven de 1120 microwatt per m2 al tot afwijkingen in het DNA kan leiden. Dit is een zeer lage waarde die niemand opmerkt. De WHO heeft de limiet vastgesteld op 100.000 microwatt per m2. Op dat moment kon ik bij mij thuis ongeveer 800 microwatt meten en op mijn terras ongeveer 21.000 microwatt. Wij hebben zo’n mast op 100 meter afstand staan. Onder de bomen stond een waarde van 21.000. Als je specifiek aan de mast meet, kom je gemakkelijk op 86.000. Op verschillende plaatsen in het dorp heb ik met gemak 130.000 of meer gemeten. Eén keer zelfs 422.000.

Ik meet nu zonder problemen 43.000 op het terras en 60 tot 80.000 bij de slimme meter. Ook onze mobiele telefoons kunnen hiervan profiteren. Kortom: we leven in een wereld vol straling. En deze straling neemt toe. In Maastricht heb ik bijvoorbeeld op plekken waarden van 570.000 en 630.000 kunnen meten. Op één plaats 893.000. Dit zijn significante waarden die ruim boven de WHO-norm liggen. Dat moet duidelijk zijn. Maar als we er niet gevoelig voor zijn, merken we er weinig tot niets van.

Niet wij. Maar hoe zit het met onze duiven?

Het is bekend dat er altijd slechte duivenvluchten waren tijdens televisiewedstrijden in Spa. De oudere fokkers herinneren het zich nog. Straling is niet overal, maar er zijn plekken die de duiven proberen te vermijden of uit angst richting Timboektoe vliegen om nooit meer terug te keren. Ook is er het verhaal van een melker die zijn duiven maar liefst 19 keer naar dezelfde plek bracht. Volgens hem konden de duiven de weg dromen. Het aantal slachtoffers was minimaal, zei hij. Tijdens de cabineexpresvlucht was er grote teleurstelling toen ongeveer een derde van de duiven niet thuiskwam. De duiven waren niet ziek. Ervaring gehad op weg naar huis en toch….

Er zijn talloze van dit soort verhalen. Ik hoor altijd dat er fokkers zijn die helemaal geen problemen hebben. Dat denk ik ook. Ik sprak hierover met een hele goede fokker en opperde dat we de duiven eventueel antioxidanten moesten voeren. De man glimlachte en zei dat hij dit al vijftien jaar deed. Tenslotte is straling oxiderend. En duiven, die veel antioxidanten in zich hebben “Bagage” kunnen mogelijk meer straling verdragen dan borderline-duiven. Dat wilden we nu testen. Het bleek dat deze stoffen op zijn minst een vormbevorderende werking hadden. Toch waren er verliezen. Misschien niet zo veel.

Er moet dus meer aan de hand zijn.

Ik ben nu van mening dat de oriëntatie van duiven en andere vogels door deze straling wordt verstoord. Wat we ook zien is dat er meer jaarlingen verloren kunnen gaan. Ik ga ervan uit dat niet alle duiven even gevoelig reageren op dezelfde blootstelling aan straling. Dat er individuele verschillen zijn. Een jaarling die minder gevoelig is voor straling en als jong goed heeft gevlogen, kan door een toename van de stralingsblootstelling (een paar jaar geleden 700 MHz en nu 3500 MHz) als jaarling in de gevarenzone terechtkomen en niet meer in staat zijn om de weg naar huis te vinden. Mogelijk zijn er ook fokkers die in de buurt van zendmasten wonen en inmiddels duiven hebben die beter tegen een dosis straling kunnen.

Het is mogelijk dat we na verloop van tijd allemaal gewoon minder gevoelige duiven gaan kweken en dat het probleem dan niet meer bestaat. Maar gezien de steeds toenemende stralingsdruk zal dit nog enige tijd duren. Het is mogelijk dat er zich zelfs rampen voordoen, zoals op de snelweg bij Amsterdam, waar een paar jaar geleden honderden spreeuwen dood neervielen. De mythe werd verspreid dat dit te wijten was aan “acute vogelgriep”. Iedereen die het wil geloven, kan dat. Op de achtergrond van de foto van de dode spreeuwen was een grote 5G-mast te zien. Ik moest kort daarna in de buurt zijn en heb daar 135.000 microwatt gemeten. Misschien was de waarde op een ander moment zelfs nog hoger. Ik heb onlangs immers probleemloos waarden gemeten tot 893.000 microwatt per m2.

Ik benadruk dat dit een persoonlijke mening is. Maar wie wil het afwijzen? Het is inmiddels wetenschappelijk bewezen dat straling niet onderschat mag worden. De publicaties hierover zijn al verschenen. Ik vertel dit verhaal alleen om mensen ervan te overtuigen dat ze niet altijd hun toevlucht moeten nemen tot medicijnen, omdat het bij dieren niet altijd een ziekte is.

Reclame: